برای اجرا و ارائه سرویس اینترنت بر روی کابل‌های فیبر نوری روش‌های گوناگونی در نظر گرفته شده است که بر اساس مسافت و همچنین میزان استفاده از آن نام گذاری می‌گردند.

FTTC (Fiber To The Cabinet)

در این روش، سرویس اینترنت به وسیله کابل‌های فیبر نوری تا نزدیک‌ترین کابینت‌های مخابرات که حداکثر ۳۰۰ متر با منزل مشتری فاصله دارد، ارسال می‌شود. سپس از کابینت مذکور تا منزل یا محل کار مشترک از طریق یکی از فناوری‌های DSL به اینترنت متصل خواهد شد.

FTTB (Fiber To The Building)

داده‌ها از مرکز مخابرات تا ابتدای ساختمان کاربر اینترنت به وسیله کابل‌های فیبر نوری منتقل می‌شود. اما از ورودی ساختمان تا جایی که مودم در منزل فرد قرار دارد با کابل مسی خود ساختمان متصل می‌شود.

FTTH (Fiber To The Home)

در این حالت اینترنت بر بستر کابل‌های فیبر نوری از مرکز مخابرات تا منزل مشترک ارسال می‌شود. در واقع در این حالت دیگر هیچ کابل مسی در میان راه قرار ندارد.